temirchilik
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]te-mir-chi-lik
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]1 Temirchi ishi, kas-bi. ◆ Temirchilik bilan roʻzgʻor tebratmoq. yash Bu mahallada unga [Yoʻlchiga\ maʼqul boʻlgan ikki kishi bor edi>.-Biri — guzarda taqa-chsh1◆ ik-temirchilik qiladigan Krratoy, ik-kinchisi — Shokir ota nomli mahsidoʻz chol. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
2 esk. Temirchilarning doʻkon yoki ishxo-nalari oʻrnashgan joy, rasta, koʻcha.
- Gapga temirchilik esk. 1) gapni choʻzish, ezmalik qilish. ◆ Gapga temirchilikdan xudoy saqlasin, ota-onam temirchi oʻtgan emas. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar; 2) gapni aylanti-rish, gap bilan aldash“ . ◆ Kishini boʻgʻasiz, Zaynab! Gapga temirchilik yaxshi emas. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ТЕМИРЧИЛИК. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.