tishlatmoq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
tish-lat-moq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Tishlamoq fl. ort. n. ◆ Mening poylaydiganim ham, tishlab oladi-ganim ham yoʻq, tuzukmi! Tishlatib qoʻyadigan qizlardan emasman. I. Rahim, „Chin muhabbat“ . ◆ Sindor esa, yer bagʻirlab oʻrmalayotgan ikki oyoqli hayvotarga merganlarcha oʻt ochib, yer tishlatardi. N. Safarov, „Soʻnggi nafasgacha“ .
2 koʻchma Kezi kelganda gap bilan bop-lamoq; gapni oʻrniga qoʻymoq; oʻrinli ran qilmoq. -Dadalarimiz xuddi bizning shoʻx, quvnoq boʻla olishimiz uchun oʻlib ketgan boʻl-sa-chi! — ◆ deb tishlatdim men ham. A. Muxtor, „Davr mening takdirimda“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ТИШЛАТМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.