toʻgʻonoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

toʻ-gʻo-noq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Aravaga ortilgan yukni mahkamlovchi arqonning uchiga bogʻlanadi-gan katta yogʻoch ilgak. ◆ Bu oʻtinkaitarning.. koʻpchiliklarida uchiga toʻgʻonoq bogʻlangan bir arqon va bir oʻroqdan boshqa asboblari yoʻq edi. S. Ayniy, „Qullar“ .

2 koʻchma Biror ishga, harakatga toʻsiq, gʻov boʻlib, toʻsqinlik qilib turgan kimsa, narsa. ◆ Toʻgʻonoq boʻlmoq. Toʻgʻonoq solmoq. n ◆ Men akusherka boʻlib bordim-u, lekin bu ishni bajarishga ruhoniylar toʻgʻonoq boʻlishdi. M. Alaviya, „Sevinchlarim“ . ◆ -Oʻzingni ham briga-dirlikka koʻtargan Qodiroye edi-ku! Endi sen minnatdor boʻlish oʻrniga.. oyogʻimga toʻgʻonoq solmoqdasan, — dedi Qodiroye. Sh. Rashidov, „Boʻrondan kuchli“ .

Antonimlari

ТЎҒОНОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

toʻgʻonoq
1 большой деревянный крюк (для закрепления верёвки, при привязывании груза на арбе);
2 перен. преграда, препятствие; ◆ toʻgʻonoq boʻlmoq препятствовать, мешать, быть помехой (чему-л.); ◆ toʻgʻonoq solmoq препятствовать, чинить препятствия.