ukol
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
u-kol
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
\r. kolot, ukalivat — "biror uchli, oʻtkir narsa bilan tegib ogʻritmoq" fl. dan
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Badanga, teri ostiga, tomirga shprits vositasida suyuq dori yuborish. ◆ Ukol qilmoq. sht Ukoldan keyin Xosiyat, garchi koʻ-zini ochmasa ham, lekin ravon nafas ola bosh-ladi. Oʻ. Usmonov, „Sirli sohil“ . ◆ Isitmam baland edi. Ustma-ust ukoldan ancha pasay-di. R. Azizxoʻjayev, „Ya shil chayla“ . ◆ Stolustida shprits qutisi ochiq turar va dori hidi anqirdi — vrach ukol qilib, uni bir oz oʻziga keltirgandi. P. Qodirov, „Uch ildiz“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
УКОЛ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.