umaro

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

u-ma-ro

Etimologiyasi

a. ".1— "amir" s. koʻpl.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

tar. Shoh (xon, amir) xuzuridagi yuqori man-sabli shaxslar. ◆ Dastlab Islomxoʻja, soʻngra ulamo va umarolar, barcha ayonlar [Isfan-diyorni] muborakbod qildilar. J. Sharipov, Xorazm. ◆ Bu xususda umaromizning raylari-ni bildik [dedi podshoh Navoiyga]. Oybek, „Navoiy“ .

Antonimlari

УМАРО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

umaro
(а. ед. amir) ист. военная верхушка; ◆ Bu xususda umaromizning raʼylarini bildik (Ойбек, «Ќутлуѓ ќон») По этой части мы узнали мнение нашей военной верхушки.