ura
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
u-ra
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
< t. urho-ur < urmoq
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
I und. s. Hu-jum qilayotgan jangchilarning jangovar nidosi; koʻtarinki ruhbilan maʼqullash yoki xursandlikni ifodalovchi nido, xitob. ◆ Qa-yerdadir pulemyot tarilladi; yakka miltiq tovuimari, ura sadolari keldi. A. Qahhor, „Oltin yulduz“ . U ◆ eshikdan chiqishi bilan bir gala bola yo "ura!", yo "ola" deganini anglab boʻlmas darajada shovqin solib, uni oʻrtaga oldi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
u-ra
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- II Urmoq fl. rvdsh. ◆ Lekin bu orada Alijon bolta bilan ura-ura, darvoza hal-qasini uzib yuborgan edi. K. Yashin, „Hamza“ .
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
u-ra
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- III: ura solib Epchillik bilan, tezda. ◆ Oylikni toʻplab oladi-yu, "xayt!" deb ura solibjoʻnaydi. P. Tursun, Oʻqituvchi. Ura qochmoq Tezlik bilan, lip etib qochmoq. ◆ "Toʻxtang, ada", — deyishi bilan "Zuhra cha-qiryapti", deb oʻylagan Neʼmatjon kuyov ura qochdi. A. Muhiddin, „Chap choʻntak“ . ◆ Bola bilan men koppon tomon ura qochdik. N. Safarov, „Olovli izlar“ .
</a>yav Pa
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
УРА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ot[tahrirlash]
ura (koʻplik uralar)