xalfa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

xal-fa

Etimologiyasi

a. "-alb. — bir-birining orti-dan borish, ergashish; oʻrin almashish

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

esk.

1 Shariat qoidalarini yaxshi biladigan, oʻqimishli odam. ◆ Turdiboy xalfa oʻz hovlisi-da ish boshlagan oʻqituvchiga katta hurmat bshgan qaraganini ishora qilib, u bilan egi-libroq koʻrishdi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .

2 Eski maktabda oʻquvchilarga boshliq qilib tayinlangan, maktabdor domlaga koʻmaklashadigan oʻquvchi. ◆ Avaz bir vaqtlar mana shu madrasada tahsil koʻrgan; ham-hujralari to hanuz bu yerda xalfami, mu-tavalliga yordamchimi boʻlib yurishardi. S. Siyoyev, „Avaz“ .

3 Oʻrta asrlar ustaxonalarida hunar oʻrganuvchi shogird; hunar-kasb oʻrganuvchi shogirdlar boshligʻi. ◆ Unga, oʻn besh yoshidan boshlab, avval shogird, keyin xalfa, soʻng mustaqil usta sifatida to shu damgacha erta-kech bukchayib ishlashga toʻgʻri kelgani uchun, uning yelkasi bukur kabi, ortiqcha turtib chiqqan edi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

Xalfa tushmoq Xalfa boʻlib ishlamoq (q. xalta 3). ◆ Otam mahalladagi boyga xalfa tushib, boʻz, alak, beqasam toʻqiy boshladi. Yo. Shukurov, „Qasos“ .

4 folk. Xorazm vohasida mahalliy ogʻza-ki ijod namunalarini ijro etuvchi ayol. ◆ Xalfalar repertuaridan asosan "Toʻy mu-borak", "Yor-yor", "Oshiq" turkumidagi.. dos-tonlardan parchalar, Mahtumquli va boshqa shoirlarning sheʼrlari asosidagi nasihat va raqsbop qoʻshiqlar oʻrin olgan. "OʻzME" .

Antonimlari

ХАЛФА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

xalfa
1 уст. подмастерье; ◆ u avval shogird, keyin xalfa, soʻng mustaqil usta sifatida ishlagan сначала он работал учеником, потом подмастерьем, затем самостоятельным мастером;
2 уст. знаток шариата; образованный, умеющий читать коран человек;
3 ист. старший среди учеников, помощник учителя в старометодной школе.