xulosalamoq

Vikilug‘atdan olingan

Oʻzbekcha (uz)
[tahrirlash]

Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]

xu-lo-sa-la-moq

Aytilishi[tahrirlash]

Etimologiyasi[tahrirlash]

Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]

Maʼnosi[tahrirlash]

Fikrning mantiqiy natijasini ifodalamoq, xulosasini bayon qilmoq; yakunlamoq. ◆ -Aytmoqchi boʻlganim shuki, bolalarim, — dedi soʻzini xulosalab Qurbon ota, — hammamiz hamjihat boʻlib, bir yoqadan bosh chiqarmasak, ishimiz baror topishi qiyin. H. Nazir, „Koʻkterak shaba-dasi“ .
XULQ[a. jli. — feʼl-atvor, tabiat; kay-fiyat; gʻazab] 1 Kishining muomala va ruhiy xususiyatlari majmui; feʼl, xarakter. Xul-qi sovuq odam. Yaxshi xulq — kishining husni. Maqol. m Saodatxon bularning xulqi haqi-da oʻylab, chuqur xayolga choʻmgan edi. S. Zunnunova, Olov. Qahramonlarning soʻz ifoda-lari ularning saviyalariga va xulqlariga mu-vofiq tanlangan. T. Jalolov, "Xamsa" tal-qinlari.

2 Kishiga odat boʻlib qolgan, takror-lanib turadigan xatti-harakat; odat, qiliq. Qodir ancha yumshargan edi. Nabigul yaramas xulqlari bor ekanini boʻyniga olish bilan

Qodirni yana ham yumshatdi. A. Qahhor, Qa-notsiz chitgak. Uning raqslarida qush yengil-ligi, Shabada shoʻxligi, gulning nozi bor. Uning odobida, uning xulqida Insoniy kamolot mavjud, barqaror. Uygʻun.

Sinonimlari[tahrirlash]

Antonimlari[tahrirlash]

ХУЛОСАЛАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari[tahrirlash]