xuruj

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

xu-ruj

Etimologiyasi

a. £jjj*. — olgʻa chiqish, otla-nish; soʻzga chiqish

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Toʻsatdan hujum qi-lish; hujum. ◆ Tank orqasidan kelayotgan dushman pulemyotchilari xuruj qilib qoldi. Na-zarmat, „Joʻrlar baland sayraydi“ . ◆ Xuruj qi-layotgan olomon turgan joyida qotib qoldi. K. Yashin, „Hamza“ .

2 koʻchma Issiq, sovuq, shamol, yomgʻir, oʻt, suv kabi tabiat kuchlarining hamlasi; avjiga chiqishi, kuchayishi. ◆ Xuruj qilmoq. m ◆ Shamol yana xuruj qiladi, daraxtlarning koʻksini tilka-pora qilib shovullaydi. F. Musajonov, „Himmat“ . ◆ Nogahon xuruj qilgan bu yomgʻir uni ancha shoshirib qoʻygan edi. S. Ahmad, „Oydin kechalar“ .

3 Kasallikning kuchayishi. ◆ Isitma xuruj qilib, [Bashorat xolaning] hamma yogʻi qaqshab ogʻridi. A. Mirahmedov, „Kulgan che-chaklar“ .

4 s. t. Biror salbiy narsaga berilib ketish, ruju qilish. ◆ Ashir, xotini Xoʻja-bekovga tegib ketgandan keyin, ichkshshkka xuruj qildi. S. Anorboyev, Oqsoy;

Antonimlari

ХУРУЖ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

xuruj
1 вылазка, наскок; выступление; ◆ xuruj qilmoq делать вылазку; выступать;
2 мед. приступ; ◆ bezgagim xuruj qildi у меня приступ малярии.