yasovul
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ya-so-vul
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
tar. Oʻrta Osiyo xonliklari davrida: yuqori mansabdagi amaldorlarga xizmat qiluvchi qurolli soqchi, posbon. ◆ Tohir xonga qarab yugurdi, yasovullar uning orqasidan kelib, boʻyniga sirtmoq tashlab, bogʻladilar. S. Abdulla, „Tohir va Zuxra“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЯСОВУЛ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
yasovul
ист.
1 есаул;
2 всадник, сопровождающий высокопоставленное лицо; ◆ bir bor ekan, bir yoʻq ekan, boʻri bakovul ekan, tulki yasovul- ekan было, не было, волк был поваром, а лиса - стражником (сказочный зачин).