zaifa
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
za-i-fa
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. "— kuchsiz, ojiza; ayol
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
esk. Xotin, rafiqa, ayol. ◆ Ogʻamning zaifasi farzand dogʻidan telba boʻlib qoldi \ dedi Qutbiddin]. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ . ◆ Fosiq afandi yoshgina ovozni eshitib, kift-larini uchirdi.. keyin tomogʻini qirib, mayin tovush bilan: -Zaifalari boʻlasizmi, xo-nim afandi? — deb soʻradi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o. ◆ -Ayol kishi oti — joʻni bilan zaifa deyiladi, — dedi polvon tishini ti-shiga bosib. Q. Kenja, „Notanish gul“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЗАИФА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ot[tahrirlash]
zaifa (koʻplik zaifalar)
- Inglizcha: woman