zih
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
zih
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
\f. su — qirgʻoq; hoshiya, jiyak
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Ikki sath kesishgan chiziq; qirra. ◆ Taxta-ning zihi. Devorning zihini chiqarmoq. yat Tokchalar va piramonlarning zihlari ganch-dan qabartma qilib ishlangan. M. Osim, „Karvon yoʻllarida“ .
2 Qirgʻoq, chet. ◆ Qor uchqunlar, tom va devor zihlari oqarib qolgan edi. S. Ahmad, „Qadrdon dalalar“ . ◆ Eshon aya deraza zihiga oʻtirib, qorongʻida shitirlayotgan barglarga quloq sola boshladi. S. Ahmad, „Hukm“ .
zlotiy [pol. zloty] Polsha Respub-likasining pul birligi.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЗИҲ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.