ziyo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

zi-yo

Etimologiyasi

\a. o L-ub — nur; yiltirash

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Yogʻdu, yorugʻlik, nur. ◆ Qayerdandir otilgan mushak-ning koʻz qamashtiruvchi yorqin ziyosi tunni goʻyo kunduzga aylantirib yubordi. N. Safarov, Vodillik qahramon, ◆ Orombaxsh tong! Togʻ orqasidan koʻtarilayotgan quyoshning dastlab-ki zarrin ziyolari iliypon tepasidagi shox-lar, daraxtlarning uchlariga tushdi. R. Fayziy, „Choʻlga bahor keldi“ .

2 koʻchma Bilim, maʼrifat, ilm; ongni yorituvchi har qanday narsa. ◆ U[kitob] inson ongini peshlab, ziyo sari yoʻlini nurafshon qiluvchi mashʼal ekanligi azaldan maʼlum. Gazetadan . ◆ [Guli:] Gʻazal ermas, bu bir mehri giyodur, Munavvar aylagan dilni ziyodur. Uy-gʻun va I . Sulton, Alisher Navoiy. ◆ Gap odam-larning nomida emas, albatta. Gap respub-likada ziyo tarqatib kelayotgan muhtaram oʻqituvchilarimiz, ularning beminnat, lekin mashaqqatli mehnatidadir. N. Safarov, „Olovli izlar“ .

3 Ziyo (erkaklar ismi).

Antonimlari

ЗИЁ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

ziyo
1 книжн. свет, блеск, сияние; ◆ ziyo bermoq светить, блистать, сиять;
2 перен. просвещённость, интеллигентность;
3 Зия (имя собств. мужское).