zohir

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

zo-hir

Etimologiyasi

arab. – aniq, ravshan; tashqi koʻrinish;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 kt. Sirt, sirtqi tomon, tashqi koʻrinish. ◆ Zohirda erki oʻzida boʻlib koʻringan zahmat ahlining aslida oyoq-qoʻllarida ogʻir kishan, til-jagʻlari bogʻlab tashlangan edi. N. Safarov, „Olovli izlar.“

2 kesim. Andoza:vazifasida. Ochiq-oydin, ravshan. ◆ Zohir boʻlmoq. Zohir qilmoq. ◆ Zainabning koʻz harakatida ham bir besaranjomlik zohir edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“

3 Zohir boʻlmoq Paydo boʻlmoq, koʻrinmoq. ◆ Shayxning nigohida sovuq qahr, lablarida kinoyali tabassum zohir boʻldi. O. Yoqubov, „Qoʻhna dunyo.“

Antonimlari

ЗОҲИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

zohir
книжн.
1 явный, очевидный, видимый; // явно, очевидно; ◆ zohir boʻlmoq появляться; обнаруживаться;
2 внешность, наружность; внешняя сторона; ◆ zohir da внешне, наружно, с внешней стороны;
3 Захир (имя собств. мужское).