zohir
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]zo-hir
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]arab. – aniq, ravshan; tashqi koʻrinish;
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]1 kt. Sirt, sirtqi tomon, tashqi koʻrinish. ◆ Zohirda erki oʻzida boʻlib koʻringan zahmat ahlining aslida oyoq-qoʻllarida ogʻir kishan, til-jagʻlari bogʻlab tashlangan edi. N. Safarov, „Olovli izlar.“
2 kesim. Andoza:vazifasida. Ochiq-oydin, ravshan. ◆ Zohir boʻlmoq. Zohir qilmoq. ◆ Zainabning koʻz harakatida ham bir besaranjomlik zohir edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“
3 Zohir boʻlmoq Paydo boʻlmoq, koʻrinmoq. ◆ Shayxning nigohida sovuq qahr, lablarida kinoyali tabassum zohir boʻldi. O. Yoqubov, „Qoʻhna dunyo.“
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ЗОҲИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.