chehra

Qoraqalpoqcha (kar)

Pak qiz

Ot

chehra

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

cheh-ra

Etimologiyasi

f. — yuz, siymo

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Yuz, bet, aft-angor; siymo. ◆ Ular xuddi egizaklardek, chehralari bir-biriga gʻoyat oʻxshar, gavdalari qariyb farqsiz, koʻrinishda yuvosh odamlar edi. Oybek, „Quyosh qoraymas“ . ◆ Shunda uning xayol bogʻida yana Adolatning chehrasi koʻrindi. I. Rahim, „Chin muhabbat“ .

2 koʻchma Kishi kayfiyati, ruhiy holati yoki xulq-atvorining yuzdagi aksi. ◆ Uning chehrasi buzuq. Chehrasi ochiq odam. Chehrasini ochmoq. sht Chehra degan koʻngilning oynasidir.

Hamza. ◆ Qori uni goh "sizlab", goh "senlab", yaxshi muomalada boʻlgani uchun, ochiq chehra bilan gaplasha ketdi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ . ◆ Chol soqolini qirib, yangi kombinezon kiyib olgan. Uning chehrasi ochiq, nimadandir xur-sand. I. Rahim, „Chin muhabbat“ .

Antonimlari

ЧЕҲРА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Ot

chehra (koʻplik chehralar) OʻTIL

Ruscha _ru

chehra
лицо, лик; образ; ◆ uning ~si buzuq у него плохое настроение, он не в настроении; он не в духе; ◆ ~si ochiq приветливый, весёлый; ◆ ~si ochildi он развеселился, повеселел; он просиял.