dodxoh

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

dod-xoh

Etimologiyasi

f. *1 jJxjIj - daʼvogar; odillik istovchi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 esk. kt. Adolat talab etuvchi, adolat istovchi, daʼvogar. ◆ Nima deb amr etsam, shuni qilinglar, Huroyim ustidan dodxoh boʻlinglar. "Rustamxon" .

2 tar. Buxoro xonligida adolat, haq-huquq istovchilardan amir nomiga ariza qabul qiluvchi va uning javobini arzchilarga yetkazuvchi lavozimli kishi. ◆ Rayimbek dodxoh edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ . Gulchehra davlatxonaga kirib, miroxoʻr, toʻqsabo, dodxoxushrni chaqirdi. "Erali va Sherali".

3 tar. Qoʻqon xonligida qozixona ishlari ustidan nazorat olib boruvchi amaldor.

4 tar. Oʻtmishda Fargona vodiysi va Toshkentda mingboshi va boshqa baʼzi amal-dorlarni ulugʻlash uchun ishlatilgan suz. ◆ Dodxohim, dodxoxyiuK senga xos. Porasiz oʻt-mas senga yuz iltimos. Muqimiy . ◆ -Ha, shosh-mang, darvoqe, mingboshi dodxoh yo'rdam bermas-mikinlar? Hamza, „Boy ila xizmatchi“ .

Antonimlari

ДОДХОҲ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

dodxoh I
уст. ищущий правосудия, справедливости.

dodxoh II
ист. дадхах (один из высших чинов в Бухарском ханстве, в обязанности которого входил преем прошений на имя эмира и вручение, ответов на них подателям прошений).