dovur
[tahrirlash]
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
do-vur
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
kum. (j. k. bshshn) shv. 1 Qadar, -gacha. ◆ Soat ikkiga dovur. Qishga dovur. Kechga dovur. ◆ U choʻloqlanib darvozaga dovur chiqdi. "Yoshlik" . ◆ Men unga dovur bu hovlining shikast-rextini sozlatib, boshshb jihozlab qoʻyaman. N. Qilichev, „Chigʻiriq“ . ◆ Yunusxon tongga dovur oʻn qayta uxlab, oʻn qayta uygʻondi. M. M. Doʻst, „Lolazor“ .
2 Marta, karra. ◆ Tilovberdini oʻgʻling bilan uch dovurgacha olishtiraman. T. Murod, „Yulduzlar mangu yonadi“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
dovur II[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
do-vur
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
shv. Tovush, ovoz. ◆ Yer tagidan bejoy otning dovuri keladir. Usmon baxshi Mamat oʻgʻli, „Boʻtakoʻz“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
dovur III[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
do-vur
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
ayn. davir.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ДОВУР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.