forigʻ
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
fo-rigʻ
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – xoli, boʻsh; egallanmagan; befoyda;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- forigʻ boʻlmoq; esk. kt. Biror ish-harakatdan xoli boʻlmoq, boʻshamoq, qutulmoq. ◆ Hech kim gunohlardan forigʻ emas. ◆ Ota-onasining nazdida, Hafiza yuragidagi dardlardan forigʻ boʻlganday koʻrindi. Mirmuhsin, „Umid.“ ◆ Sen shu yerda turgin, men namozdan forigʻ boʻlayin, soʻngra gaplashamiz. "Oysuluv".
- forigʻ qilmoq; Biror narsadan, ish-yumushdan xoli qilmoq, qutultirmoq. ◆ Qatra may gadolardin, soqiyo, darigʻ etma, Aqldin qilib forigʻ, mastligʻda sulton qil. Uvaysiy.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ФОРИҒ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.