gʻiq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
gʻiq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
taql. s. 1 Tomoqqa biror narsa tiqilganda, boʻgʻilganda, nafas olish qiyin boʻlganda hosil boʻladigan tovushni bildiradi. ◆ Bemor oʻqtin-oʻqtin gʻiq etgan tovush chiqardi.
- Gʻiq etmaslik (yoki demaslik) 1) biror ovoz chiqarmaslik, indamaslik. ◆ Ayvon toʻla xotin, hammasi oq doka roʻmolni bir yuziga tushirib, gʻiq etmay oʻtirishibdi. A. Muxtor, „Opa-singillar; 2) eʼtiroz bildirmaslik, qarshilik qilmaslik, gʻiring etmaslik“ . ◆ Hozir ham ich-ichidan norozilik bosib kel-ganiga qaramay, gʻiq eta olmadi. M. Mansurov, „Yombi“ .
2 ayn. gʻiyt. ◆ Eshik gʻiq etib ochildi. Mashina gʻiq etib toʻxtadi.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҒИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.