gʻivirlamoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻi-vir-la-moq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

s. t. 1 Tinimsiz, be-tartib harakat qilmoq, "gʻivir-gʻivir" qil-moq; gʻimirlamoq (mayda jonivorlar ha-qida). ◆ Pastdan qaragan kishiga goʻyo behisob chumoli karvoni gʻivirlayotganga oʻxshab koʻ-rinadi. I. Rahim, „Ixlos“ . ◆ Koʻyushm kelishi bilan butun daraxtlar uygʻonadi, qurt-qu-mursqalar ham gʻivirlab qoladilar. Gʻ. Gʻulom, „Tirilgan murda“ .

2 koʻchma Asta qoʻzgʻalmoq, harakatga kel-moq. ◆ Darhaqiqat, dushman gʻivirlab qolgan edi. Hademay hujumga koʻchdi. Shuhrat, „Shinelli yillar“ . ◆ Ketmoqchi boʻlib gʻivirlay boshlagan edi, Halima opa qoʻymay, choyga oʻtqazdi. Oydin, „Hikoyalar“ .

3 Biror narsa, ish bilan sekin-asta kuymanmoq. Hovlida besh-olti kishi gʻivir-lab yuribdi. Oʻ. Umarbekov, Yulduzlar. ◆ Gʻivirlardi bunda hamisha: Gul sugʻorar, hov-li supurar.. Oybek, „Qizlar“ .

Antonimlari

ҒИВИРЛАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻivirlamoq
1 кишеть, копошиться; шевелиться; ползать;
2 разг. = gʻimirlamoq.