gʻoʻlak

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻoʻ-lak

Etimologiyasi

\f. ^jx— tor boʻgʻizli koʻza; goʻlacha

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Naychadan puflab yoki palaxmon-dan otish uchun loydan yasalgan dumaloq narsa. Joyi bor, yoʻlagi yoʻq, Palaxmoni bor, gʻoʻlagi yoʻq. Maqol. m ◆ Qolgan ikki yigitni ham Sultonning nusxasi desa boʻladi. Faqat bittasining bir koʻzida gʻoʻlakdek oqi bor. Gʻ. Gʻulom, „Shum bola“ .

2 Uchiga temir soqqa boylangan tayoq, choʻqmor. ◆ [Yigitlar] Miltiqlardan boshqa qadimgi kamon, gʻoʻlak bilan qurollangan.. edi. S. Ayniy, „Doxunda“ .

Koʻz gʻoʻlagi s. t. Koʻz soqqasi. Koʻsa mad-doh.. koʻzining gʻoʻlagini oqartirib, koʻkka qarab qoʻl ochdi. Gʻ. Gʻulom, Shum bola.

Antonimlari

ҒЎЛАК. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻoʻlak
1 глиняный катышек, предназначенный для стрельбы из трубочки, камышинки;
2 палка с привязанным железным шариком на конце; булава, палица.