hakim

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ha-kim

Etimologiyasi

arab. – dono, oqil, donishmand; tabib; faylasuf;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Oʻtkir tabib; vrach, doktor. ◆ Qadimgi dunyo hakimlari kishi asabiga muzikaning taʼsirini alohida taʼkidlaganlar. Gazetadan. ◆ Shu kasalga chalinganimda, bir hakimga bordim. U tomirimni ushlab: -Sizniki kosib kasali, dalaga chiqing.. — dedi. Oybek, „Tanlangan asarlar.“

2. Donishmand, faylasuf. ◆ -Bir zamonda, — dedi dadam, — Aflotun degan bir hakim oʻtgan ekan. Oybek, „Tanlangan asarlar.“ ◆ Forobiy ulugʻ yunon hakimining juda chigal falsafiy mulohazalari magʻzini chaqib bergan. M. Osim, „Ibn Sino qissasi.“

3. Hakim (erkaklar ismi).

Antonimlari

ҲАКИМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

hakim
1 доктор, врач; исцелитель; ◆ ~i hoziq искусный, опытный врач;
2 уст. учёный, мыслитель; мудрец;
3 Хаким (имя собств. мужское).

Turkcha (tr)

hakim

donishmand, dono