harir
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ha-rir
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. — ipak; shoyi mato
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1
- Yupqa ipak gazlama. ◆ Harirdan tikilgan koʻy-lak. Harir durra. n ◆ Mulozimlari tilladoʻz chopon va harir koʻylaklar tugilgan zarbof boʻgʻchani malika oyogʻi ostiga qoʻydilar. M. Osim, „Karvon yoʻllarida“ .
2 Umuman, yupqa, nozik gazlama. ◆ Harir shol roʻmol. n ◆ Raqqosa ustidagi harir ma-tolarni itqitib tashlab.. oʻyin tushdi. Mirmuhsin, „Yoʻqolgan javohir“ . ◆ Harir ma-tolardan tikilgan rang-barang qizlar koʻy-lagi xona devorida osigʻliq turar edi. N. Safarov, „Katta karvon yoʻlda“ .
3 koʻchma Toza, musaffo, shaffof. ◆ Kech kirib, oq harir qor ustiga tun oʻzining qora libosini yopdi. Y. Muqimov, „Matonat-li kishilar“ . Tong otgan, havoni qoplagan ha-rir tuman orasidan olisdagi togʻlar elas-elas koʻrinar edi. O. Yoqubov, Izlayman.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҲАРИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.