Kontent qismiga oʻtish

hayajon

Vikilug‘atdan olingan

Oʻzbekcha (uz)

[tahrirlash]

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

[tahrirlash]

ha-ya-jon

Aytilishi

[tahrirlash]

Etimologiyasi

[tahrirlash]

\a. l — gʻalayon, tugʻyon; iz-tirob, tashvish, bezovtalik; gʻazablanish; kuyikish

Maʼnoviy xususiyatlari

[tahrirlash]

Maʼnosi

[tahrirlash]

Biror favqulodda ish, hodisa va b. sababdan ichki toʻlqinlanish, bezovta holat; bezovtalik. ◆ Koʻnglida ifodasiz bir umid, hayajon ila oʻsha dilxush roʻyoning tak-rorlanishini intiq boʻlib kutadi. S. Siyoyev, „Avaz“ . ◆ Qiz dahlizda, eshik orqasida kuchli hayajon va sarosimada turgan Gulnorni qu-choqladi, sekt shivirladi: -Qaygʻurmang, opa-jon. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Sherbekda uygʻongan ruhiy koʻtarinkilik chehrasini yori-tib, aʼzoyi badani hayajondan titradi. S. Anorboyev, „Oqsoy“ .

Hayajonga kelmoq ayn. hayajonlanmoq. ◆ Keksa choʻpon, kesilgan ikki qulogʻi va burni-ga kuydirilgan namat bosib, sizib oqayot-gan qonni toʻxtatishga harakat qilar edi. Kutilmagan bu fojiadan hayajonga kelgan odamlar uning atrofini oʻrab oldilar va ustma-ust savol yogʻdira boshladilar. M. Osim, „Ajdodlarimiz qissasi“ .

hayajon (koʻplik hayajonlar)

Antonimlari

[tahrirlash]

ҲАЯЖОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

[tahrirlash]