hayo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ha-yo

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a. — uyat, sharm; op, nomus;

kamtarlik, adab] Nojoʻya, nomaʼqul xatti-harakatdan tiyilish hissi; uyat, sharm. ◆ Vafosizda hayo yoʻq, Hayosizda vafo yoʻq. Ma-qol . n ◆ Hayo — insonning eng oliyjanob fazilati, uning koʻrki, bezagi. S. Karomatov, «Vobkentlik oshiq» . ◆ Odamda or-nomus, hayo boʻlishi kerak, Joʻraxon! Axir eringiz bor-a!M. Ismoiliy, «Fargʻonat» . o.

Hayo qilmoq kam qoʻll. Uyalmoq. ◆ Shoir qalbi bilan baʼzan koʻzimni Qizlarga burish-dan qilaman hayo. Shukrullo, «Javohirlar sandigʻi» .

Antonimlari

ҲАЁ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

hayo
стыд; стыдливость, застенчивость; ◆ ~ qilmoq стыдиться, стесняться.