hayo
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]ha-yo
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]arab. – uyat, sharm; op, nomus; kamtarlik, adab;
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]Nojoʻya, nomaʼqul xatti-harakatdan tiyilish hissi; uyat, sharm. ◆ Vafosizda hayo yoʻq, Hayosizda vafo yoʻq. Maqol. ◆ Hayo — insonning eng oliyjanob fazilati, uning koʻrki, bezagi. S. Karomatov, „Vobkentlik oshiq.“ ◆ Odamda or-nomus, hayo boʻlishi kerak, Joʻraxon! Axir eringiz bor-a! M. Ismoiliy, „Fargʻonat. o.“
- Hayo qilmoq kam qoʻll. Uyalmoq. ◆ Shoir qalbi bilan baʼzan koʻzimni Qizlarga burishdan qilaman hayo. Shukrullo, „Javohirlar sandigʻi.“
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ҲАЁ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
[tahrirlash]Ruscha ru
hayo
стыд; стыдливость, застенчивость; ◆ ~ qilmoq стыдиться, стесняться.