hayo
Jump to navigation
Jump to search
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ha-yo
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[a. — uyat, sharm; op, nomus;
kamtarlik, adab] Nojoʻya, nomaʼqul xatti-harakatdan tiyilish hissi; uyat, sharm. ◆ Vafosizda hayo yoʻq, Hayosizda vafo yoʻq. Ma-qol . n ◆ Hayo — insonning eng oliyjanob fazilati, uning koʻrki, bezagi. S. Karomatov, «Vobkentlik oshiq» . ◆ Odamda or-nomus, hayo boʻlishi kerak, Joʻraxon! Axir eringiz bor-a!M. Ismoiliy, «Fargʻonat» . o.
- Hayo qilmoq kam qoʻll. Uyalmoq. ◆ Shoir qalbi bilan baʼzan koʻzimni Qizlarga burish-dan qilaman hayo. Shukrullo, «Javohirlar sandigʻi» .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҲАЁ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
hayo
стыд; стыдливость, застенчивость; ◆ ~ qilmoq стыдиться, стесняться.