ibn
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ibn
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. jjJ — oʻgʻil
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
esk. kt. Erkak ki-shini oʻz otasiga nisbat etib koʻrsatuvchi, "oʻgʻli", "zoda" maʼnolarini bildiruvchi soʻz, kunya. ◆ Ibn Sino, Ibn Batuta, IbnAhmad Mirzo.
- Xoqon ibn xoqon Xoqon oʻgʻli xoqon (ota-bobolari xoqon oʻtgan kishi haqida). ◆ Men-kim, Margʻilon hokimi Utabboy qushbegi, oʻz hukmimni xoqon ibn xoqon janobi oliy Xu-doyorxon ismi shariflaridan eshittiraman. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ИБН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.