imonsiz
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
i-mon-siz
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 din. Xudoga ishonch-eʼti-qodi yoʻq, xudodan, dindan qaytgan; dahriy.
2 Vijdoni yoʻq, nopok. ◆ Men bu imonsiz cholninguddaburoshshgidan hayronman. A. Xakimov, „Ilon izidan“ . ◆ Bunine otasi Maxmud Mirzo bagʻoyat imonsiz, buzuq odam edi. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ .
3 Shunday odamga nisbatli haqoratni bildiradi; vijdonsiz, diyonatsiz. ◆ -Hoy, imonsiz chol, Mirzaxaidar akani nega qoʻsha-san? — dedi kimdir orqadan. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ИМОНСИЗ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.