jannat
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
jan-nat
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a.— behisht; boʻston, ser-daraxt bogʻ
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 din. Begunoh, taqvodor kishi-lar u dunyoda yashaydigan rohat-farogʻatli joy, behisht. ◆ Qoshing bilan koʻzing shoʻx, ilohi oʻlmagaysan, Jannatdagi hurlarning birovi boʻlmagaysan. "Oq olma, „qizil olma"“ .
2 koʻchma Hamma narsa muhayyo boʻlgan, obod, rohatbaxsh, xushmanzara joy. ◆ Boʻlsin deymiz jahon boʻylab Insonlar yeri jannat. M. Shayxzoda . ◆ Safo maxsumning nigohi shu jannat bogʻlar, dalalarda kezsa ham, oʻy-xa-yoli boshqa yoqda. H. Gʻulom, „Zamin yulduzlari“ . ◆ Yoz paytlari ularning [Azizaning] bogʻi jannat boʻlib ketadi. Oʻ. Hoshimov, „Qalbingga quloq sol“ .
3 Jannat (xotin-qizlar ismi).
- Joyi jannatda boʻlsin U dunyoda qiy-nalmasin. ◆ Chol pulni pad qilar ekan, qoʻlla-rini fotihaga yozdi: -Omin, joyi jannatda boʻlsin. Ollohu akbar! Oʻ. Umarbekov, „Yoz yomgʻiri“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЖАННАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.