kalom

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ka-lom

Etimologiyasi

arab. — soʻz, gap, nutq;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

kt. Soʻz; nutq, gap-soʻz; soʻzlash, gapirish. ◆ Avval taom, baʼdaz kalom. Matal. ◆ Soʻzni, Muqimiy, kerak etmak tamom, Mazasi qolmas, uzun oʻlsa kalom. Muqimiy. ◆ Menga boqib, salom etib, Har biri bir kalom etib, Soʻzladi ehtirom etib, Topdi bahona qizlarim. Habibiy.

Kalomi sharif Qurʼon, kalomullo. ◆ Kalomi sharifda yozilishicha, yigʻi-sigʻi qilish ollo taoloning irodasiga qarshi borish bilan barobar gunohdir. K. Yashin, „Hamza.“

Xullas(i) kalom Gapning loʻndasi, xulosasi. ◆ Xullasi kalom, shaharni oʻragan nobop halqa uzilib ketdi. Mirmuhsin, „Koʻrinmas halqa.“ ◆ Xullasi kalom, ishlarim chakki emas, doʻppim yarimta. "Mushtum".

Antonimlari

КАЛОМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

kalom
слово; слова; фраза; речь; беседа, разговор; ◆ xullas ~ короче говоря, одним словом; ◆ avval taom, baʼdaz ~ погов. сначала, угощение (букв. еда), а разговор потом; ◆ ~i sharif рел. коран.