koʻkay

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

koʻ-kay

Etimologiyasi

shv. Koʻngil, dil. ◆ Bu gaplarni koʻkayingga keltirma, Xush kelibsan ona man-zil, ona joy. "Yusuf va Ahmad" . Dorasoch-ning

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

◆ .. qiyiq koʻzlari qizday qiliqli yigit-larning ham koʻkayida tugʻyon qoʻzgʻatar edi. T. Sulaymon, „Qorasoch“ . ◆ Avazxon buni oʻldirib, koʻkayi oʻsib, koʻtarilib, otidan tushib, yayov boʻldi. "Malikai ayyor" .

Koʻkayini kesmoq (yoki kuydirmoq) Dilini ogʻritmoq, ranjitmoq. ◆ Bolam, deb bagʻ-ringga bosding. Mening koʻkayimdi kesding. "Malikai ayyor" . ◆ Daboq uyib, dimogʻini kuy-dirma, Xafa qilib, koʻkayini kuydirma. "Gulnorpari" . ..keyingi koʻrguliyushr koʻka-yini kesgan koʻklam.. gʻam-alamda qovurilib yotgan xonadon uchun pichan gʻaramlab berishdi. "Sharq yulduzi".

Antonimlari

КЎКАЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

koʻkay
обл. душа, дух; сердце; настроение; ◆ ~ingni kesma не падай духом.