koʻkay
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
koʻ-kay
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
shv. Koʻngil, dil. ◆ Bu gaplarni koʻkayingga keltirma, Xush kelibsan ona man-zil, ona joy. "Yusuf va Ahmad" . Dorasoch-ning
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
◆ .. qiyiq koʻzlari qizday qiliqli yigit-larning ham koʻkayida tugʻyon qoʻzgʻatar edi. T. Sulaymon, „Qorasoch“ . ◆ Avazxon buni oʻldirib, koʻkayi oʻsib, koʻtarilib, otidan tushib, yayov boʻldi. "Malikai ayyor" .
- Koʻkayini kesmoq (yoki kuydirmoq) Dilini ogʻritmoq, ranjitmoq. ◆ Bolam, deb bagʻ-ringga bosding. Mening koʻkayimdi kesding. "Malikai ayyor" . ◆ Daboq uyib, dimogʻini kuy-dirma, Xafa qilib, koʻkayini kuydirma. "Gulnorpari" . ..keyingi koʻrguliyushr koʻka-yini kesgan koʻklam.. gʻam-alamda qovurilib yotgan xonadon uchun pichan gʻaramlab berishdi. "Sharq yulduzi".
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
КЎКАЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.