mahram

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mah-ram

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

\a. f. — man, harom qilin-gan; haramga kirish xuquqi bor| 1 tar. Bu-xoro va Xiva xonligida: saroy amaldorla-rining yozishma ishlarini boshqargan la-vozimli kishi va uning mansabi. ◆ Karvonbo-shi amir haqiga uzun duo qilgandan keyin yoni-ni ochib, mahramga yigirma tanga xizmato-na.. berdi. S. Ayniy, „Qullar“ .

2 jk. Ishonchli xizmatkor, choʻri. ◆ Mahram-lar piyolalarda may keltiradilar. "Yoshlik" .

3 esk. Sirdosh doʻst, hamdam. ◆ Hasanali.. Otabekka mahram boʻlishga loyiq bir mehri-bonlikka ega boʻlganlikdan bek bilan ochiq soʻzlashish fikriga keldi. A. Qodiriy . Oʻtgan kunlar. ◆ Eng yaqin oʻrtogʻi.. Zebixon boʻlib qol-di. Ikkalasi sirdosh, mahram. Choʻlpon, „Kecha va kunduz“ .

4 din. Shariatga koʻra, ayol kishi yuzi ochiq holda koʻrishishi mumkin boʻlgan, ammo nikoh noravo boʻlgan yaqin erkak qarindosh (ayol-ning otasi, oʻgʻillari, aka-uka, amaki, buva, togʻa, qaynotasi); zid. nomahram.

5 sft. Man qilingan, taqiqlangan; bosh-qalardan sir tutiladigan, maxfiy; nojo-iz. ◆ Keling endi, birpas totuv boʻlib, mahram gaplardan gapirishib, koʻngildagi kuduratlar-ni yozaylik. Hamza, „Boy ila xizmatchi“ .

6 etn. ayn. bachcha. ◆ Avval uni [Mamaraim-ni] mullavachchalar sudradi, keyin imonsiz mudarris oʻziga mahram qilib oldi. M. Ismo-iliy, „Fargʻona t“ . o.

Antonimlari

МАҲРАМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

mahram
1 ист. махрам (придворная должность в Бухарском и Хивинском ханствах; махрам ведал перепиской по делам придворных чиновников);
2 уст. доверенный слуга (служанка);
3 ед. и собир. рел. близкие родственники (женщины и мужчины), которым законом шариата разрешалось видеть друг друга, но запрещалось вступать вбрак;
4 уст. наперсник.