martaba

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mar-ta-ba

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

I [a. ~ daraja, bos-

qich; qadr-qimmat, obroʻ; mavqe, oʻrin] ayn. marta. Gulshanbonu Xudoyor xonligining ik-kinchi davrida oʻz husni bilan bir necha mar-taba xonning iltifotiga sazovor boʻlgan haram kanizlaridan edi. A. Qodiriy, Oʻtgan kunlar.

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mar-ta-ba

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

II [a. — daraja; obroʻ;

mavqe, oʻrin] 1 Jamiyat oʻrtasida erishil-gʻan obroʻ, eʼtibor, nufuz. ◆ Shu-shu boʻldi-yu, Norbuvining martabasi oshib, har bir maʼ-raka uning maslahatisiz boʻlmaydigan boʻlib qoldi. H. Shame, „Dushman“ . ◆ -Rahmat, jon bolam, eson-omon boʻlsang boʻlgani, tengquring orasida martabangni tushirma, — degan edi onasi. A. Muxtor, Tugʻilish.

2 Mansab, lavozim, amal. ◆ Oliy marta-ba. Martabaga minmoq. yat Kelajakda oʻgʻli-ning katta martabaga erishmogʻini umid qilardi. Sh. Rashidov, „Qudratli toʻlqin“ .

Antonimlari

МАРТАБА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

martaba I
степень; ранг; сан; чин; положение; ◆ Oʻsha ordenning ~si ulugʻ deydilar (Ойбек, «О. в. шабадалар») Говорят, что этот орден очень высокий; baland (или ulugʻ) ◆ ~ высокий чин; высокое положение; ◆ ~si ulugʻ odam человек, занимающий высокое положение (в обществе); ◆ ~ga ega boʻlmoq иметь чин; заслужить чин; ◆ ~ga erishmoq достичь положения (в обществе).

martaba II
= marta.