marza

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mar-za

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

\f. jj-o ~ chegara, sarhad; oʻlka; egat| q. x. 1 Ekinzor yoki uning bir boʻlagi-ni boshqa boʻlakdan ajratish uchun maʼlum balandlikda tuproq uyib hosil qilingan chegara; egat, yoʻl. ◆ Yerni tozalab boʻlganingdan keyin xirmon joyining marzalarini hozir-gisidan ikki baravar baland qil. S. Ayniy,

Doxunda. ◆ Chol marzadan yurib, oʻqariq boʻylab ketdi. J. Abdullaxonov, „Toʻfon“ .

Marza olmoq Yer maydonida shunday chegara — yoʻl hosil qilmoq. ◆ Chigit ekiladigan yerlarni kartalash, marza olib, bostirib su-gʻorish payti keldi. J. Qodirov, „Attang deb qolmang“ . ◆ U kunduzlari.. yelkasida ketmon koʻtarib, dalaga chiqadi, marza oladi, yer te-kislaydi. N. Fozilov, „Qush qanoti bilan“ .

2 Ariq sirti; pushta. ◆ Kunni kech qilish niyatida marza ustiga chiqib, tut soyasida oʻtirdim. O. Husanov, „Nay“ . ◆ Boshlariga savat qalpoq kiygan suvchilar marzalarda suv ta-rab yurishibdi. S. Anorboyev, „Yoʻlda yoʻldosh boʻlganlar“ .

Antonimlari

МАРЗА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

marza
межа, борозда; граница земельного участка; ◆ ~ olmoq (или tortmoq) проводить межу, борозду; ◆ ~larni yoʻqotmoq уничтожить межи; ◆ dalaning bir qismini ~ tortib ajratib olmoq отмежевать участок поля; ◆ ~ma-~ по межам; от межи к меже; ◆ ~ma-~ yurmoq ходить по межам.