mukkaymoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

muk-kay-moq

Etimologiyasi

MUKKAY- 'muk tushgan holatda boʻl-'. Baʼzilar mukkayib, toshlarning gʻadir-budur betini oynaday sillihlab, yarhiratish bilan mashgʻul (Oybek). Bu feʼl qadimgi turkiy tilda 'gavdaning egilgan holati' maʼnosini anglatgan mük otidan -(ä)y qoʻshim-chasi bilan yasalgan (ЭСТЯ, II, 292); qoʻshimcha qoʻshil-ganidan keyin k undoshi qatlangan; oʻzbek tilida ü un — lisining yumshoqlik belgisi yoʻqolgan: mük + äy > moʻkkäy- > mukkäy-.    _
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Biror ish ustida muk tushmoq. ◆ Baʼzilar mukkayib, toshlarning gʻadir-budir betini oynaday silliqlab yar-qiratish bilan mashgʻul. Oybek, „Navoiy“ .

2 ayn. munkaymoq. ◆ Zaxhidi kelgan kichki-na dahlizda mukkaygan bir kampir charx yi-girib oʻtirar, yonidagi oʻchoqda tezak tutab yotardi. S. Zunnunova, „Gulxan“ .

Antonimlari

МУККАЙМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

mukkaymoq
1 разг. = munkaymoq;
2 = mukkasidan ketmoq; см. mukka.