munkir

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mun-kir

Etimologiyasi

a. j<~. * — inkor etuvchi, to-nuvchi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

esk. Inkor etuvchi, tan olmovchi. ◆ -Xudoning qudratiga munkirmisan? — deb Mullanavroʻz ham Safarga bir doʻq qilib qoʻydi. S. Ayniy, „Qullar“ . ◆ Biz tez vaqtda Xurosonni chirigan, achigan mavlonolardan, shariatga munkir ahli fuzalodan tozalab olamiz. Mirmuhsin, „Meʼmor“ .

Munkir kelmoq Tan olmaslik, tonmoq. ◆ -Shariatga munkir kelgan Hasan bilan So-diqqa aql oʻrgatishga ketayotganmidingiz? — dedi Nishonbek Moʻʼtabarga. B. Rahmonov, Mardlar qissasi. ◆ ..oʻzlariga yon bosgan zot-larning boshidan tilla yeochardi-yu, ammo ularning hukmdorligiga qittakkina munkir kelgan kimsani aslo kechirmasdilar.. qat-tiq oʻch olardilar. Mirmuhsin, „Meʼmor“ .

Antonimlari

МУНКИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

munkir
уст. не признающий, отрицающий, отвергающий; ◆ ~ boʻlmoq 1) не признавать, отрицать, отвергать; 2) не сознаваться, отпираться.