munkir

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mun-kir

Etimologiyasi

arab. — inkor etuvchi, tonuvchi;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

esk. Inkor etuvchi, tan olmovchi. ◆ Xudoning qudratiga munkirmisan? — deb Mullanavroʻz ham Safarga bir doʻq qilib qoʻydi. S. Ayniy, „Qullar.“ ◆ Biz tez vaqtda Xurosonni chirigan, achigan mavlonolardan, shariatga munkir ahli fuzalodan tozalab olamiz. Mirmuhsin, „Meʼmor.“

Munkir kelmoq Tan olmaslik, tonmoq. ◆ Shariatga munkir kelgan Hasan bilan Sodiqqa aql oʻrgatishga ketayotganmidingiz? — dedi Nishonbek Moʻʼtabarga. B. Rahmonov, „Mardlar qissasi.“ ◆ ..oʻzlariga yon bosgan zotlarning boshidan tilla sochardi-yu, ammo ularning hukmdorligiga qittakkina munkir kelgan kimsani aslo kechirmasdilar.. qattiq oʻch olardilar. Mirmuhsin, „Meʼmor.“

Antonimlari

МУНКИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

munkir
уст. не признающий, отрицающий, отвергающий; ◆ ~ boʻlmoq 1) не признавать, отрицать, отвергать; 2) не сознаваться, отпираться.