oʻ
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
oʻ
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Oʻ
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
und. s. 1 Birovga murojaat qilganda, uning diqqatini oʻziga jalb etishni bil-diradi; "hoy", "hey", "ey". ◆ -Oʻ, telba xotin, nega zarda qilasan, — dedi orqasiga suyanib, koʻzini yumib. A. Qahhor, „Sarob“ .
2 ◆ (turli darajadagi choʻziqlik bilan) Xursandlik, „minnatdorlik yoki afsusla-nish, nafratlanish, hayratlanish his-tuy-gʻusini bildiradi“ . ◆ -Oʻ, bu yordamingizni sira unutmayman, doʻstim. sht -Rahmat, oʻ, rah-mat! — dedi Elmurod boychechaklarni olar ekan. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ . ◆ -Oʻ, naqadar vah-shiylik, — dedi Saidiy. A. Qahhor, „Sarob“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
Ў. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.