oʻ
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]oʻ
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Oʻ
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]und. s. 1 Birovga murojaat qilganda, uning diqqatini oʻziga jalb etishni bil-diradi; "hoy", "hey", "ey". ◆ -Oʻ, telba xotin, nega zarda qilasan, — dedi orqasiga suyanib, koʻzini yumib. A. Qahhor, „Sarob“ .
2 ◆ (turli darajadagi choʻziqlik bilan) Xursandlik, „minnatdorlik yoki afsusla-nish, nafratlanish, hayratlanish his-tuy-gʻusini bildiradi“ . ◆ -Oʻ, bu yordamingizni sira unutmayman, doʻstim. sht -Rahmat, oʻ, rah-mat! — dedi Elmurod boychechaklarni olar ekan. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ . ◆ -Oʻ, naqadar vah-shiylik, — dedi Saidiy. A. Qahhor, „Sarob“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]Ў. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.