oʻgʻlon
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
oʻgʻ-lon
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
OʻGʻLON 'balogʻatga yetgan oʻgʻil; yigit’ (koʻtarinki). Vatan oʻglonlari harbiy xizmatlarini aʼlo darajada ado etmohdalar. Bu soʻz asli qadimgi turkiy tilda ogʻul otiga izzatlash maʼnosini ifodalovchi -(a)n qoʻshimchasini qoʻshib qosil qilingan (ЭСТЯ, I, 412; DS, 363); qoʻshimcha qoʻshilganidan keyin ikkinchi boʻgʻindagi toR uyush talaffuz qilinmay qoʻygan; oʻzbek tilida a unlisi â unlisiga almashgan: ogʻul + an > ogʻlan > ogʻlân.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
kt. 1 Er bola, oʻgʻil; farzand. ◆ -Oʻgʻlonim, oʻs, yayra! — der. Q. Muhammadiy . ◆ Beega qilibdi Bulgʻor elini, Endi kesar ikki oʻgʻlon sarini. "Erali va Sherali" .
2 Yosh va jasur yigit; qoʻrqmas, botir. ◆ Dushman chiqsa menday oʻgʻlon yoʻliga, Ayamas-dan boshin bogʻday chalarman. "Yodgor" . ◆ Xalqi-miz oʻzining fidoyi oʻgʻlonlarini hech qachon unutmaydi. Nazarmat, „Joʻrlar baland say-raydi“ .
3 tar. Atoqdi otlar bilan kelib, shaxs-ning shoh, sulton avlodidan ekanligini bildiradi.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЎҒЛОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.