Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

oʻgʻ-lon

Aytilishi

Etimologiyasi

OʻGʻLON 'balogʻatga yetgan oʻgʻil; yigit’ (koʻtarinki). Vatan oʻglonlari harbiy xizmatlarini aʼlo darajada ado etmohdalar. Bu soʻz asli qadimgi turkiy tilda ogʻul otiga izzatlash maʼnosini ifodalovchi -(a)n qoʻshimchasini qoʻshib qosil qilingan (ЭСТЯ, I, 412; DS, 363); qoʻshimcha qoʻshilganidan keyin ikkinchi boʻgʻindagi ^toR uyush talaffuz qilinmay qoʻygan; oʻzbek tilida a unlisi â unlisiga almashgan: ogʻul + an > ogʻlan > ogʻlân.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

kt. 1 Er bola, oʻgʻil; farzand. ◆ -Oʻgʻlonim, oʻs, yayra! — der. Q. Muhammadiy . ◆ Beega qilibdi Bulgʻor elini, Endi kesar ikki oʻgʻlon sarini. "Erali va Sherali" .

2 Yosh va jasur yigit; qoʻrqmas, botir. ◆ Dushman chiqsa menday oʻgʻlon yoʻliga, Ayamas-dan boshin bogʻday chalarman. "Yodgor" . ◆ Xalqi-miz oʻzining fidoyi oʻgʻlonlarini hech qachon unutmaydi. Nazarmat, „Joʻrlar baland say-raydi“ .

3 tar. Atoqdi otlar bilan kelib, shaxs-ning shoh, sulton avlodidan ekanligini bildiradi.

Sinonimlari

Antonimlari

ЎҒЛОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

oʻgʻlon
книжн.
1 мальчик, мальчуган; сын; ◆ Vatan oʻgʻlonlari сыны родины;
2 отважный, бесстрашный молодой человек, молодец;
3 молодой воин, дружинник или гвардеец при дворце;
4 ист. в монгольскую эпоху - потомки Чингисхана, не имевшие ханского титула.