oromijon

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

o-ro-mi-jon

Etimologiyasi

OROMIJON Bu sifat tojikcha orom otiga (q.) -i izofasini qoʻshib jon oti bilan (q.) bogʻlab tuzilgan birikma boʻlib, oʻzbek tilida qoʻshib yoziladi; 'kishiga xuzur bagʻishlaydigan' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 542).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[f. — mahbub, mah-

buba; yupatuvchi, tinchlantiruvchi] 1 Tanga orom beruvchi. ◆ Oromijon ichimlik xillari tobora koʻpayib boryapti. "Fan va turmush" . ◆ Muzdek suvda yayrab-yashnab quloch otish bir rohatijon, oʻzni oftobga toblab yotish bir oromijon. M. Mansurov, „Yombi“ .

2 koʻchma Sevikli yor, mahbuba. ◆ Ey mening nozik nihol, oromijonim, qaydasan, Bu koʻn-gil boʻstonida gʻuncha dahonim, qaydasan? Mash-rab .

Antonimlari

ОРОМИЖОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

oromijon
1 ласк. утеха души; Boʻldim yoʻlingga intizor, Oromijonim, qaydasan? («Ќўшиќлар») Ожидаю с нетерпением на твоём пути, Где ты, утеха моей души?;
2 дарующий наслаждение, отрадный; приятный; ◆ oromijon tabiat доставляющая наслаждение душе природа;
3 название одной из узбекских мелодий.