ostin-ustun
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
os-tin—us-tun
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 sft. Biri ustidan ikkinchisi; ikki qavatli, qavat-qavat. ◆ Ostin-ustun imoratlar.
2 Xarob, vayron; toʻs-toʻpolon. ◆ Hamma yoq ostin-ustun, Ostin-ustun qilmoq. Ostin-ustun boʻlmoq. ◆ Shamolning qudrati hazilakam emas. U sahroni ostin-ustun qilib, qum tepalarni uchirib olib yuradi. "Fan va turmush".
- Ostin-ustun qilmoq; koʻchma Chalgʻitmoq, buzmoq. ◆ Yoqubjon mening mudroqqa moyil tanimga gʻulgʻula soldi, xayollarimni ostin-ustun qilib yubordi. M. M. Doʻst, „Lolazor.“
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ОСТИН-УСТУН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.