ozgʻin

Oʻzbekcha (uz)

ozgʻin I

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

oz-gʻin

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Eti qochgan, etdan tushgan; oriq. ◆ Ozgʻin mol. Ozgʻin sigir. m ◆ Nega Zaynab se-miz-u, Kumush ozgʻin? A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ . ◆ Bola ozgʻin yuzchasini tirishtirib.. choʻzi-lib borar edi. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ .
2. Qotma, kamgoʻsht; chuvak, ingichka. ◆ Ma-daminxoʻja esa boshini solintirib, mumdek erib oʻtiradi. Faqat ozgʻin gavdasi ashulaga monand chayqaladi. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ . ◆ -Doʻstlarim, — dedi u, ozgʻin barmoq-larini qaychi qilib oʻynar ekan. H. Gʻulom, „Mashʼal“ .

ozgʻin II

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

oz-gʻin

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

kam qoʻll. Yoʻldan ozgan, toʻgʻri yoʻldan chiqib ketgan; aynigan; buzuq. ◆ Gohi mahallar yuragi siqilib, togʻni ham tashlab ketgisi kelar, lekin shunday fikrga yoʻl qoʻymaslik uchun oʻzini ayblab, darhol bu ozgʻin fikrini oʻzidan quvlar edi. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ .

Antonimlari

ОЗҒИН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

ozgʻin
худой, худощавый, тощий (преимущественно о человеке; ср. oriq); ◆ ozgʻin qoʻllar худые руки; ◆ ozgʻingina bola худенький мальчик; ◆ ozgʻin mol тощий скот.