popuk

Vikilug‘atdan olingan

Oʻzbekcha (uz)
[tahrirlash]

Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]

po-puk

Aytilishi[tahrirlash]

Etimologiyasi[tahrirlash]

Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]

Maʼnosi[tahrirlash]

1. Narsalarga bezak uchun taqiladigan bir bogʻlam tola, pat, ip va sh.k. ◆ Doʻppi popugi. ◆ Sharofat, paranjining popugini eshib, yerga qaraganicha oʻtirar, aftidan, bu savolga javob bermoqchi emas edi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari.“

2. Gajim, shokila. Bayroq popugi. ◆ Zaynab gilamning popugini chirmab, nimaningdir xayolini surar. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“ ◆ Karomat ona dasturxon popugini oʻynashda davom etdi. T. Alimov, „Sovchi.“

3. Yosh qizlarga nisbatan erkalash maʼnosida ishlatiladi. ◆ Oldinda sizlar, oy popuklarim. Oybek, „o. v. shabadalar.“ ◆ Siz, popuk qizim, etagingizga pamildori, loviya terib chiqing, — dedi amma Munavvarga. S. Anorboyev, „Mehr.“

4. Shokilali qogʻozga oʻralgan konfet. ◆ Bir kampir sepkildor bolaning chap yonidagi koʻy-lak kiygan qizchaga popuk uzatadi, keyin uni koʻtarib oladi. R. Fayziy, „Sen yetim emas-san“ .

5. Popuk (xotin-qizlar ismi).

Popugi pasaymoq q. pasaymoq 4. ◆ Domlaning nutqlaridan keyin odamlarning popugi pasayib qoldi. E. Raimov, „Ajab qishloq.“ ◆ Rahimjon popugi pasayib, nafasi chiqmay qoldi. H. Nazir, „Yonar daryo.“
Popuk ildiz Oʻq ildiz qurigach, uning oʻrniga poyaning ostidan oʻsib chiqadigan koʻp sonli mayda ildizchalar (koʻrinishi popukka, shokilaga oʻxshaydi).

Sinonimlari[tahrirlash]

Antonimlari[tahrirlash]

ПОПУК. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari[tahrirlash]

Ruscha ru

popuk
1 кисточка;
2 бахрома;
3 вид карамели, завёрнутой в цветные бумажки с кисточками на концах; ◆ popukday qizcha перен. девочка, как конфетка (симпатичная девочка);
4 Папук (имя собств. женское); * popugi pasaydi 1) он перестал сердиться, он пришёл в нормальное состояние духа, он успокоился: 2) он перестал важничать, высокомерничать, он потерял былую важность, высокомерие, спесь; popugini pasaytirmoq сбивать спесь (с кого-л.).