qoʻlansa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]qoʻ-lan-sa
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]1 Yoqimsiz hid tarqatadigan; sassiq, badboʻy. ◆ Qoʻlansa hid. ◆ Mingboshi yaktak barlarini ochib tashlab, yelpina boshladi. Semiz badanidan qoʻlansa ter hidi anqir edi. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“
2 Badboʻy hid. ◆ Yoʻlchi quruq namatga yotib, ustiga koʻrpacha yopdi. Koʻrpachadan zax hidi bshyun ot shiptirining qoʻlansasi dimoqqa urdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
3 Badboʻy hidli. ◆ Bu xona ham nimqorongʻi va qoʻlansa edi. "Yoshlik" .
4 koʻchma Qoʻpol; yoqimsiz (ran, muomala haqida). ◆ Muncha ham qoʻlansa odam ekansiz. Doʻqini qarang-a! B. Rahmonov, „Yurak sirlari“ . ◆ Yursa ham, tursa ham, xayolida uning [Qodirqulning] qoʻlansa gapi.. A. Muhiddin, „Inson qalbi otash“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ҚЎЛАНСА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.