qoim

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qo-im

Etimologiyasi

arab. – turuvchi, tik turuvchi, tik, qiyom; bor, mavjud;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. kt. Tik, tikka. ◆ Yelkamda sochiq, qoʻlimda supurgi.. xizmatda qoim turganimda, namoz tamom boʻldi. Gʻ. Gʻulom, „Shum bola.“

2. koʻchma Barqaror, muqim; mustahkam. ◆ Bu meniki, mening saroyim. Koʻring: bunda men oʻzim qoim. M. Shayxzoda. ◆ Bu dunyoda aziyat cheking, zulm qilsa, shikastlik bilan qoim turing. A. Muxtor, „Opa-singillar.“

Antonimlari

ҚОИМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

qoim
1 стоящий; стоячий;
2 прямой, вертикальный; // прямо, вертикально;
3 перен. твёрдый, непоколебимый, крепкий; // твёрдо, непоколебимо, крепко.