quloqsiz
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qu-loq-siz
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Qulogʻi boʻlmagan, qulogʻi yoʻq. ◆ Quloqsiz qozon.
2 Qulogʻi kesik; chinoq. Kuloqsiz it.
3 Qulogʻi eshitmaydigan; qulogʻi ogʻir, kar. ◆ Bu narsa quloqsizlar uchun ishlangan as-bob, buni har qanday quloqsiz kishi taq-qanda ham, eng asta tovushlarni eshita oladi. A. Qodiriy, „Obid ketmon“ .
4 koʻchma Gapga, soʻzga kirmaydigan, qu-loqqa olmaydigan. ◆ Dala-tuzni suv olsa, qoʻngʻir gʻozning toʻshidan, Quloqsizga soʻz aytsang, qulogʻining tashidan. Maqol . n ◆ Voy quloqsizlar-yey.. Shoshmay turinglar, dadalaring kelsin hali. S. Zunnunova, „Koʻk chiroqlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚУЛОҚСИЗ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.