samovar
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]sa-mo-var
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]r. sam — oʻzi + varit — qay-natmoq
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]1 Choy qaynatishga moʻljallangan, suvxonali va oʻtxonali roʻzgʻor asbobi. ◆ Pyx samovar. Samovar qaynatmoq. m ◆ Samovarda qaynagan choying qani, yor-yor. "Qoʻshiqlar" . ◆ Juvon kattakon samovardan tunuka choy-nakka choy dsiyushb keldi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ . ◆ Samovar jigʻillay boshladi, Avaz oʻtxonaga yana ikkita saksovul palyon taislab, ichkari kirdi. S. Siyoyev, „Yorugʻlik“ .
2 ayn. choyxona. ◆ Mingboshi oʻng tomondagi ozodaroq samovarga chiqib.. chilim buyurdi. Choʻlpon, „Kecha va kunduz“ . ◆ Yusufjon aka, bu hisob emas, hovliga boramiz, samovarda emas, bugun biznikida yotib qolasiz. K. Yashin, „Hamza“ .
- Samovar qoʻymoq 1) samovarga oʻt solib, choy qaynatmoq. ◆ Gulnor oʻrnidan qoʻzgʻaldi, darmonsizlikdan oyoqlari titrab, pastga tushdi-da, samovar qoʻya boshladi. Oybek, „Tanlangan asarlar; 2) samovarchilik qil-moq“ . ◆ Umurzoq ota: -U yerda oshnam bor, Bani, guzarda samovar qoʻyadi. H. Gʻulom, „Mashʼal“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]САМОВАР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.