sanam
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]sa-nam
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]arab. – but, sanam; manot;
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]1 Toshdan, yogʻochdan yoki metalldan inson qiyofasida (koʻpincha goʻzal ayol obrazida) yasalgan va ziynatlangan but. ◆ Bu vaqtda ularning hammasi hayratdan qotib qolgan, uyning burchagida turgan sanamga oʻxshardilar. "Sharq yulduzi". ◆ Toʻrdagi devorda oqposhshoning yirik portreti, unga uy egasi sanamga sajda qilganday qarardi. A. Hakimov, „Ilon izidan.“ ◆ Bu davrda budda diniga oid turli osori -atiqa sanamlar topildi. Gazetadan.
2 koʻchma Goʻzal, dilbar ayol, nozanin. ◆ Sizday qizlar boʻldi bunda ulfatim, Yechib yubor, sanam qizlar, qoʻlimni. "Murodxon".
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]САНАМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
[tahrirlash]sanam