sanam
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
sa-nam
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – but, sanam; manot;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Toshdan, yogʻochdan yoki metalldan inson qiyofasida (koʻpincha goʻzal ayol obrazida) yasalgan va ziynatlangan but. ◆ Bu vaqtda ularning hammasi hayratdan qotib qolgan, uyning burchagida turgan sanamga oʻxshardilar. "Sharq yulduzi". ◆ Toʻrdagi devorda oqposhshoning yirik portreti, unga uy egasi sanamga sajda qilganday qarardi. A. Hakimov, „Ilon izidan.“ ◆ Bu davrda budda diniga oid turli osori -atiqa sanamlar topildi. Gazetadan.
2 koʻchma Goʻzal, dilbar ayol, nozanin. ◆ Sizday qizlar boʻldi bunda ulfatim, Yechib yubor, sanam qizlar, qoʻlimni. "Murodxon".
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
САНАМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
sanam