shaldirama

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

shal-di-ra-ma

Etimologiyasi

SHALDIRAMA ' shaldiraydigan'. Shoir bir tax— ta shaldirama hogoz olib, ochih halin kitob ustiga hoʻydi (Uygʻun va Izzat Sulton). Bu sifat eski oʻzbek tilida shaldïr taqlid soʻzidan —a qoʻshimchasi bilan yasalgan feʼlga (КРС, 898) -ma qoʻshimchasini qoʻshib yasalgan; keyinchalik a unlilari ä unlilariga almashgan, ï unlisining qattiqlik belgisi yoʻqolgan: (shaldïr + a = shaldïra-) + ma = shaldïrama > shäldirämä.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Egilganda, bukilgan-da shaldiraydigan; yangi. ◆ Shoir bir taxta shaldirama qogʻoz olib, ochiq, qalin kitob ustiga qoʻydi. Uygʻun va I . Sulton, Alisher Navoiy. ◆ Oʻrtada pul xirmonday uyilgan. Oqpodshoning surati tushgan nuqul shaldirama qogʻozlar-a.. Qarasam, koʻzimdan olov chiqib ketdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

2 Shaldirab oqadigan. ◆ Tikka togʻ duch kelsa oʻtib, shaldirama soy toʻgʻri kelganda kechib.. oʻz suruvini salobatli sarkardaday vazminlik bilan ergashtirib ketaveradi-gan bu koʻk serka.. oʻzgarib qolgan edi. S. Anorboyev, „Oqsoy“ .

Antonimlari

ШАЛДИРАМА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

shaldirama
1 шуршащий, шелестящий, хрустящий; ◆ shaldirama qogʻoz шуршащая, хрустящая бумага (часто о деньгах);
2 звонко перекатывающиеся, стучащие друг о друга (о небольших предметах, сыпучих телах);◆ shaldirama yongʻoq сухие, звонко стучащие орехи;
3 журчащий; ◆ shaldirama soy журчащий, текущий с журчанием сай.