siydam
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
siy-dam
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
shv. Sidirgʻa, bir tusdagi; gulsiz. ◆ Bu — ingliz harbiy libosi ustidan siydam beqasam toʻn kiygan 35 yoshlar chama-sidagi kishi edi. S. Azimov, „Oppoq tong qoʻshigʻi“ . ◆ Oʻrta yoshlardagi, siydam zangor bax-mal doʻppi kiygan bir kishi gapga aralashdi. S. Abdulla, „Tanish basharalar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
СИЙДАМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.