soqa
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
so-qa
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
- I \a. y — olib boruvchi, haydab keluvchi, boshqarib boruvchi
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
shv. Daryo yoki anhorlardan katta ariqlarga suv olinadi-gan joy; ariq boshi. ◆ Elimizning ogʻasi, Ad-ras toʻnning yoqasi, Yopimizning soqasi Mi-rob akaga bir salom. "Qoʻshiqlar" . ◆ Amuning qay-sarligi tutib, qirgʻoqlaridan nariga ketdi, soqalarga suv bermay qoʻydi. E. Rahim, „Hayot amri bilan“ .
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
so-qa
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- II shv. Soqqa.
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
so-qa
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- III \a. — poya, palak; orqadan
boruvchi; aryergard] 1 harb. Harbiy yurish yoki mashkdar chogʻida asosiy kuchlar ortidan soqchilik qilib boruvchi maxsus qism.
2 harb. Jang paytida turli tashqi zar-balardan saqlanish maqsadida tizza va tir-saklarga kiyiladigan metall qalqoncha.
3 shv. Biror kimsadan yoki biror yerdan tarqagan; avlod, zot. ◆ Avazoʻgʻlon qirq yigit-ning ogʻasi. Botirlarning Avaz oltin soqasi. Ergash Jumanbulbul oʻgʻli .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
СОҚА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.